Η 1η Μάη είναι η μέρα αγώνα και
διεκδίκησης των εργατών όλου του κόσμου και ως τέτοια σηματοδοτεί τον αδιάκοπο
αγώνα των εργατών για τα δίκια της τάξης μας, με τελικό προορισμό την οριστική
κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για έναν κόσμο χωρίς
εκμετάλλευση, φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά.
Από το Σικάγο το 1886, ως την
πρώτη Πρωτομαγιά της Αθήνας το 1894 για την διεκδίκηση του 8ωρου ως ώριμης
ανάγκης και από τον αιματοβαμμένο Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη, ως την ηρωική
θυσία των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή το 1944, διαχρονικά η εργατική τάξη
με τους αγώνες της βροντοφωνάζει ότι δεν συμβιβαζόμαστε με την αδικία και την
εκμετάλλευση, με τους πολέμους για τα συμφέροντα των λίγων.
Η φετινή Πρωτομαγιά μας βρίσκει
αντιμέτωπους με τις αντεργατικές οδηγίες της Ε.Ε. που όλες οι κυβερνήσεις και η
σημερινή έχουν μετατρέψει σε νόμους για την κατάργησή του, την καθιέρωση της
13ωρης – 6ήμερης και 7ήμερης δουλειάς, για να χτυπηθούν οι συλλογικές συμβάσεις
εργασίας και να κρατηθεί ο κατώτερος μισθός και τα μεροκάματα στα χαμηλότερα
επίπεδα, την ώρα που η ακρίβεια και το κόστος ζωής έχουν εκτοξευτεί στα ύψη. Με
στόχο να μας παρουσιάσουν ως μονόδρομο όλη αυτή τη βάρβαρη πραγματικότητα που
ζούμε, προσπαθούν να βάλουν στο πάγο αγώνες και κατακτήσεις, ιδιαίτερα σε μια
περίοδο που οργανώνονται μια σειρά μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις σε όλη την
Ευρώπη.
Εδώ, στην «εμβληματική επένδυση»
στο εργοτάξιο του ελληνικού, οι κατασκευαστικοί όμιλοι της χώρας μας, μαζί με
την κυβέρνηση ΝΔ και από κοντά ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, όλοι με καμάρι «κορδώνονται» για
το μεγαλύτερο έργο της Ευρώπης.
Πίσω όμως από τη βιτρίνα της
«πράσινης ανάπτυξης» και της «εργασιακής ευημερίας» που με τόσο σθένος «ευαγγελίζονται»
κυβέρνηση, εργοδότες και τα παπαγαλάκια τους, η πραγματικότητα διαμορφώνεται τελείως
διαφορετικά.
Ένα έργο όπου από τη μια είναι μακριά
και απέναντι από τις ανάγκες του λαού, και από την άλλη με εμάς τους εργαζόμενους
να ερχόμαστε αντιμέτωποι σε καθημερινή βάση με ξεχειλωμένα ωράρια, 10ωρα και
12ώρα, καθώς και 6ημερη εργασία να έχουν γίνει καθεστώς για να βγουν τα «πλάνα»
των κατασκευαστών και των μεγάλο-εργολάβων, ενώ τώρα που καλοκαιριάζει και
μεγαλώνει η μέρα, στην κυριολεξία η δουλειά θα τραβά ήλιο με ήλιο! Παράλληλα, η
ακρίβεια δυσχεραίνει όλο και περισσότερο και σφίγγει σαν θηλειά την εργατική – λαϊκή
οικογένεια, πράγμα που αναγκάζει να συμβιβαζόμαστε
σε αυτούς τους ρυθμούς μήπως και κλείσει «καμία τρύπα».
Όλα τα παραπάνω έχουν ως συνέπεια
μέσα στα «υποδειγματικά» εργοτάξια του ελληνικού να προδιαγράφονται συνεχώς εργατικά
ατυχήματα, ενώ από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει ακόμα κάποιο συνάδελφο.
Γενικά οι χώροι εργασίας έχουν
καταστεί σε τεράστιες άρρενες θανάτου για τους εργαζόμενους και μπροστά στη
λογική του κέρδους η ανθρώπινη ζωή θυσιάζεται με οποιαδήποτε κόστος.
Συνάδελφοι, δεν μπορεί πριν 130
χρονιά το σύνθημα «8ωρες δουλειά, 8ωρες ανάπαυση και 8ωρες για ότι θέλουμε» να
ήταν ώριμο να εφαρμοστεί και να μην είναι σήμερα, που η οι δυνατότητες στην
παραγωγή έχουν εκτιναχθεί. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με αυτή την κατάσταση.
Χρειάζεται αγώνας για την υπεράσπιση του 8ωρου και 5νθημερου και την εφαρμογή
του 7ωρου σε όλο τον κατασκευαστικό κλάδο. Ξεκινάμε με την Ομοσπονδία Οικοδόμων
και με το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών το επόμενο διάστημα τη διαπραγμάτευση για
νέα σύμβαση εργασίας, με μεροκάματα και μισθούς που θα συνδιαμορφώσουμε ώστε να
καλύπτουν τις περισσότερες ανάγκες μας και να ανταποκρίνονται στην επίπονη και
εξειδικευμένη εργασία και μελέτη που παρέχουμε. Να μην υποχρεωνόμαστε να
δουλεύουμε χωρίς ωράρια, βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια μας τη ζωή. Όλοι μαζί
Έλληνες και μετανάστες, οικοδόμοι, χειριστές, μηχανικοί, ειδικευμένοι και
ανειδίκευτοι εργαζόμενοι, ενωμένοι στο σωματείο μας μπορούμε να βελτιώσουμε
τους όρους εργασίας.
Συνεχίζουμε τον αγώνα στον δικό
μας δρόμο που θα κάνει πραγματικότητα τη δυνατότητα εμείς οι εργαζόμενοι να
απολαμβάνουμε τον πλούτο που βγαίνει από τη δουλειά μας και τα χέρια μας. Αυτή
είναι η δική μας προοπτική. Αυτός είναι ο μόνος πραγματικός δρόμος που ωφελεί
τις ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Οι μεγάλοι απεργιακοί αγώνες που
έδωσε ο κλάδος και συνολικά η εργατική τάξη της χώρας μας τους τελευταίους
μήνες, παρά τα εμπόδια που προσπάθησαν να μας βάλουν εργοδοσία, κράτος και οι
συμβιβασμένες ηγεσίες στα Τριτοβάθμια όργανα του Εργατικού κινήματος, ήταν αγώνες
συγκλονιστικοί και φωτίζουν τον δρόμο: πως με οργάνωση και αγώνα μέσα στους
χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, γενικά όπου «ζει και αναπνέει» η
εργατική-λαϊκή οικογένεια, μπορούμε να διαμορφώσουμε τους όρους ώστε να βγούμε νικητές
με νέες σύγχρονες κατακτήσεις που να ανταποκρίνονται στις μεγάλες και
απαιτητικές ανάγκες, εμάς και των οικογενειών μας, κόντρα στην εγκληματική πολιτική
που διαχρονικά χαράζουν εργοδοσία και κυβερνήσεις.
Γι’ αυτό τώρα, πιο
αποφασιστικά χρειάζεται να κλιμακώσουμε την πάλη μας ώστε να βάλουμε εμπόδιο:
► Στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και
τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Στην εμπλοκή της χώρας μας στο «στόμα του
λύκου», στην Ουκρανία, στη στήριξη του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ που
σφαγιάζει τον Παλαιστινιακό λαό.
► Στα εργοδοτικά εγκλήματα στους χώρους
δουλειάς, που ενώ από την αρχή του χρόνου έχουν σκοτωθεί 32 εργαζόμενοι, 12 από
αυτούς στην οικοδομή, δεν ιδρώνει το αφτί κανενός, ούτε της κυβέρνησης, ούτε
της υπουργού Εργασίας.
► Στην ακρίβεια, τις ανατιμήσεις και τη
φοροληστεία, με τον αγώνα μας διεκδικούμε:
· 7ωρο – 35ωρο – 5νθήμερο
· Κατάργηση των αντεργατικών νόμων που τσακίζουν το 8ωρο, που ποινικοποιούν τους αγώνες και τη συνδικαλιστική δράση.
Συνάδελφοι συναδελφισσες, έλληνες και μετανάστες εργαζόμενοι/ες στο εργοτάξιο Ελληνικού-Αγίου Κοσμά
Τώρα όλοι οι εργαζόμενοι/ες να
δυναμώσουμε το επιχειρησιακό μας σωματείο με την εγγραφή και τη συμμετοχή μας.
Ένα σωματείο ταξικό και αγωνιστικό, που δημιουργήθηκε από εργαζόμενους και
απευθύνεται σε εργαζόμενους και σε αυτή την υπόθεση δεν περισσεύει κανένας! Η
μαζική συμμέτοχη μπορεί και πρέπει να δώσει νέα ώθηση, νέα ελπιδοφόρα δυναμική
στον αγώνα μας. Ώστε να βγούμε νικητές.
Επιλέγουμε όσα μας διδάσκει η
ιστορική παρακαταθήκη των νεκρών, των βασανισμένων, των φυλακισμένων της τάξης
μας για τα δίκια της εργατιάς. Η γεμάτη με αίμα, θυσίες και αγώνας Ιστορία της
τάξης μας, που μας διαπαιδαγωγεί, μας εμψυχώνει για τους αγώνες του σήμερα και
προαναγγέλλει τους μεγάλους αγώνες του αύριο, τις μεγάλες νίκες, τη μεγάλη
ιστορία που θα τη γράψουν οι λαοί.
Τιμούμε την παγκόσμια ημέρα
της εργατικής τάξης με απεργία και συμμετοχή την Τετάρτη 1η Μάη.
Όλοι στη Συγκέντρωση 10:30πμ
στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Απρίλιος 2024